Omdat ik geen televisie kijk en kranten lees, loop ik wel eens achter op het actuele nieuws over bepaalde zaken. Gelukkig heb ik een vast panel van vrienden die me bijpraten over:

voetbal;
de toestand in de wereld;
de betekenis van een mop;
seizoensgebonden zaken, zoals carnaval.

Mijn persoonlijke band met carnaval strekt de laatste tien jaar niet veel verder dan het ophangen van een poster op het raam, af en toe een rolletje confetti omhoog gooien en ervoor zorgen dat Kind Een tot en met Vijf iets aan te trekken hebben tijdens carnaval op school. Mijn voorstellen voor hun kleding worden meestal met een minachtende “tsss…” afgedaan. Ze werpen meewarige blikken naar me als ik voorstel om als Bloempje (met gietertje erbij, zo leuk!) verkleed te gaan. Als ik dan ook nog “Diech kins miech tralala” van Beppie Kraft begin te zingen, verdwijnen ze zo snel ze kunnen naar hun kamer, intussen mompelend dat ik iets zinnigs moet gaan doen, zoals de zon naar bed brengen of kerstballen afstoffen.

Deze week gonsde de naam Lex Uiting door de Venlose binnenstad. Ik hoorde flarden van gesprekken tussen stoepvegende ondernemers en besloot op internet te kijken wat er aan de hand was. Ziedaar! De bekende en uit Venlo afkomstige presentator en radiomaker bij 3FM werd afgelopen zaterdagvond in de Maaspoort uitgeroepen tot de nieuwe stadsprins van Venlo. Nieuwsgierig klikte ik op een link naar een filmpje en vervolgens vergat ik drie minuten en dertig seconden te ademen. In de videoclip waarin hij de liefde voor zijn thuisstad Venlo bezingt zie je Lex helemaal zoals hij is, met prachtig gedraaide en gemonteerde beelden. Het stukje waarin hij Oma bezoekt om haar te vertellen dat hij Prins is geworden heb ik twintig keer gezien. De dag erna weer. Ik heb inmiddels een brief klaarliggen voor Oma met de vraag of ze mij misschien wil adopteren.

Wat schetste mijn verbazing toen ik woensdag op internet keek? Een paginagroot artikel spatte van het scherm af, waarin Venlonaeren hun beklag doen over het feit dat de carnavalsprins Venlo voor zijn huidige woonplaats Amsterdam heeft verruild. In tweets en ingezonden brieven spuien ze hun ongenoegen en vrezen dat het einde zoek is en de volgende prins net zo makkelijk uit Zuid-Afrika kan komen. De Venlose vastelaovond zou schande worden aangedaan en heilige tradities verbroken.

Mijn eerste reactie was om naar de plaatselijke opticien te gaan en aan Vriend J. te vragen of ze misschien gratis leesbrillen willen uitdelen aan al die klagers. Blijkbaar lezen en zien ze niet hoe verknocht dat Lex is aan Venlo. Met hart en ziel draagt hij de liefde voor zijn stad uit, zowel in interviews als in de videoclip. Mijn tweede reactie was een korte overpeinzing waarin ik begrip probeerde op te brengen voor de reacties van de mensen die zo gehecht zijn aan de carnavalstraditie.

Als tradities veranderen, heeft het oude en het nieuwe tijd nodig om te verweven tot iets nieuws. Dat is niet altijd even makkelijk, omdat we soms zo gehecht zijn aan hoe iets was. We hebben 100.630 inwoners die allemaal verschillend zijn en denken. Venlo heeft een oppervlakte van 128,99 km2, maar daarmee houdt de grens niet op. Ook daarbuiten blijven we in respect verbonden met onze stad. En met elkaar, waar we ook zijn, wie we ook zijn. Donker of licht, oud of jong, man of vrouw, uit Maastricht in Venlo wonend of uit Venlo in Amsterdam wonend.

We proosten met elkaar en roepen “Alaaf!”, waarmee letterlijk bedoeld wordt dat we alles aan de kant zetten voordat een nieuwe tijd aanbreekt. Grenzeloos Venloos, laat dat de nieuwe traditie zijn.

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Luca van Wersch (1967) is niet onder één noemer te vangen. In 1992 kwam ze in Venlo terecht om films te maken. Ze gaf kookles, maakte danschoreografieën en schreef het boek 'Duizend Lijntjes in mijn hoofd', waarin ze fotografie en tekst op een poëtische manier verpakt. In 2008 werd er een tumor in haar hoofd ontdekt. Over alle ervaringen rondom ziek zijn schreef ze blogs voor Media Groep Limburg.

10 reacties

  1. Beste Luca,
    Je hebt een prachtig verhaal geschreven en je begrijpt het helemaal.
    Gruuets op de stad Venlo en zijn vastelaovend en met name de jeugd die we deze volle vastelaovespaplepel door mogen geven.

    Gr van je vriend J ( Jeroen ) Pearle Venlo.

  2. lieve Luca, ik ben het toch echt met de meiden eens, beppie kraft met tralalala en verkleed als een bloempje (ja, mss. later als muurbloempje “niet te hopen”) kan ook echt niet meer 😉 Verder heb je weer een super stuk geschreven met de mooie waarheid. Alaaf voor iedereen

Reageren