Papa.

Mijn vader was een man van weinig woorden. Stil, in zichzelf gekeerd, een denker. Voortdurend in gedachten verzonken, starend naar de horizon. Ik hoorde hem nooit veel zeggen. Hij praatte alleen als het nuttig was. Koetjes en kalfjes lieten hem koud. Vaak zat hij alleen aan de bar met een fles bier (Alfa) en een sigaret in zijn rechterhand naar buiten naar de bliksem te kijken of aan de eettafel de krant te lezen met wederom een fles bier (nog steeds Alfa) en een sigaret terwijl onze destijdse Lassie-hond zijn zweetvoeten schoonlikte en ik verslaafd de TV gadesloeg. Hij dronk en pafte sinds zijn tienerjaren en dik 60 jaar later waren zijn lever en longen nog nagenoeg wonderbaarlijk maagdelijk. Een zegen.

Helaas werd een plotse hartaanval, vandaag op 1 februari precies één jaar geleden, hem fataal.

Bij het horen van dit bericht via de telefoon – op mijn eerste werkdag bij mijn toenmalige werkgever – stortte ik ineen. Ik viel op de grond, een onbeschrijfbare en ongeëvenaarde pijn maakte zich van mij meester en trok me naar de grond. Stilte. Ongeloof. Gedachten blanco. Alles zwart. Ik zat gevangen in een vortex van emotie. Verblind door verdriet en met een schreeuwend hart scheurde ik over de A73 om naar huis te gaan. Die linkerbaan was mijn eigendom. Eenmaal aangekomen vond ik steun bij familie en prachtvrienden die die dag alles hadden laten vallen om er voor me te zijn.

De dagen die volgden sleurden me mee. Allerlei vragen en bureaucratische formuliertjes waar je geen zin in had, maar niet kon ontwijken. Daarna rust. Alle emotie kwam ongeremd los. Dagen van verdriet, dagen zonder zon. Dagen met familie, terugdenkend aan de mooie herinneringen.

Pap, voormalig eigenaar van de Loco – toen nog een antiekwinkel, was een filosoof, een nachtbraker, een Einzelgänger.  De appel valt niet ver van de boom, zo blijkt. 6 jaar geleden, wederom op 1 februari, ging ik voor een half jaar naar Bologna, Italië. Op mezelf. Als Einzelgänger. Terwijl moeders me in tranen uitzwaaide, startte vaders de roestblauwe Skoda en bracht me ‘even’ naar Bologna. 12 uurtjes later zat ik daar in mijn prinsessentoren, ergens aan de zijkant van het centrum. Ik nodigde hem uit om een paar nachtjes te slapen zodat hij weer op krachten kon komen om terug naar Venlo te rijden. Maar, zo koppig en eigenwijs als hij was (familietrekje), bestelde hij een Italiaanse espresso en een uur later zat hij alweer in de auto op weg naar het noorden.

Ik liep terug naar boven en daar lag een cadeautje: een houten 3-delig fotolijstje met een foto van mam en een foto van pap met in het midden een berichtje van beide. Mijn vader gaf me een drietal ‘opdrachten’, en misschien wel verborgen het antwoord op de eeuwige zoektocht naar geluk. Genialiteit is te vinden in de eenvoud en misschien moeten we daar dan ook ons geluk zoeken. Pap schreef:

  • Geneet d’r van: zorg ervoor dat wat je ook doet, waar je ook woont, waar je ook werkt, er van kunt genieten.
  • Dink aan thoés: weet wie je vrienden en familie zijn, breng tijd met hen door.
  • Doot ze de bôks aan: ben trots op wie je bent, waar je vandaan komt. Laat ze, waar je ook komt, een poepie ruiken. Ben jezelf. Laat zien wie je bent.

Als we er nou allemaal voor zorgen dat we aan deze drie eisen voldoen, worden we met z’n allen een stukje gelukkiger. De rest is bijzaak.

Bedankt pap.
Wao desse noow ouk meugs zien: geneet d’r van, dink aan thoés en doot ze de bôks aan. Ik mis dich.

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Richard ‘Ricci’ Janssen (1989) is meertalig taalfanaticus pur sang. Hongaars van bloed, Italiaans van hart en Zuid-Amerikaans qua mentaliteit, is de hyperpolyglot naast talendocent ook nog eens sportjournalist en blogger. Taal is dus zeg maar echt zijn ding. Noem het koppig, noem het zelfverzekerd, El Profesor omarmt beide karaktertrekken met plezier. Hij leeft voor taal, en doet dat zo op zijn eigen manier.

3 reacties

  1. Francien Heines op

    Hoi Richard,
    Super geschreven jongen, het geeft mij een déjà vu aan het verlies van mijn vader reeds 36 jaar geleden.
    Kreeg kippenvel toen ik het las.
    Het gaat je goed.

Reageren