Een groep van tien dak- of thuislozen komt vanaf januari twee keer per week samen om te trainen. Afgelopen donderdag was de laatste training voor de grote wedstrijd van zondag. Ze rennen namelijk allemaal mee met de Venloop. Veel renners zijn binnen drie maanden van niets naar vijf kilometer gegaan. “Ik was liever lui dan moe”, lacht Ron, een van de lopers.

De lopers krijgen allemaal hulp van Moveoo Venlo. Dit betekent niet dat de tien deelnemers allemaal dakloos zijn. Tim en Ron hebben beiden een eigen appartement waarin ze wonen. Het stempel ‘zwerver’ of ‘dakloos’ dat ze vaak krijgen, is iets waar ze niet blij mee zijn. “Ik ben gewoon Tim en geen zwerver die maar wat rondhangt in de stad. We zijn mensen die ineens aan de bodem kwamen te zitten en dat kan iedereen overkomen”, legt Tim uit.

Van leven naar rennen op straat 2

Tim: “Ik had veel stress aan mijn hoofd en het fietsen zorgde voor meer rust. Zo werkt dat met het rennen nu ook. Als ik opgefokt ben dan ren ik mijn frustratie eruit. Het is echt een uitlaatklep.”

Tim is een sporter in hart en nieren. Voordat hij op straat terecht kwam, sportte hij iedere dag. “Ik ben door hele domme keuzes op straat beland. Ik betaalde mijn huur niet meer, maar gaf dit geld uit aan andere zaken. Zaken die ik op dat moment belangrijker vond. Daardoor kwam ik op straat te staan. En wanneer je eenmaal zonder inkomen op straat staat, kom je hier niet snel meer vanaf. Het is een vicieuze cirkel.” Doordat Tim op straat leefde was het voor hem moeilijk om te blijven sporten. “Een abonnement bij een sportvereniging kost al snel 35 euro per maand. Dat is moeilijk als je met veertig euro in de maand moet rondkomen.” Dit betekent niet dat Tim al die jaren stil heeft gezeten. Hij had een fiets waar hij meer gebruikt van maakte dan de gemiddelde Venlonaar. Hij fietste iedere dag hetzelfde rondje dat 120 kilometer lang was. “Je moet toch iets? Ik wilde niet in de straten van de binnenstad gaan hangen en op deze manier was ik toch nog met sporten bezig. Ik had veel stress aan mijn hoofd en het fietsen zorgde voor meer rust. Zo werkt dat met het rennen nu ook. Als ik opgefokt ben dan ren ik mijn frustratie eruit. Het is echt een uitlaatklep.”

Ron knikt instemmend mee. “Het geeft echt een voldaan gevoel als ik terug kom van het rennen. Ik ben niet alleen trots op mijzelf, maar op de hele groep. We steunen elkaar en helpen elkaar als we het moeilijk hebben. Daarom vind ik het ook zo fijn om in een groep te trainen. Alleen had ik dit nooit gedaan.”

Ron is halverwege januari uit een verslavingskliniek gekomen en wilde met een schone lei beginnen. “Het is niet gemakkelijk geweest, maar ik weet hoe mijn leven hiervoor was en ik ben zeker niet van plan om terug te vallen.” Ron raakte rond zijn twintigste verslaafd en kwam op straat terecht. Hij leefde zes jaar op straat in Venlo en drie jaar in Maastricht. “In Maastricht ging er een knop bij mij om. Op deze manier wilde ik niet mijn hele leven doorbrengen en dus ben ik naar een kliniek gegaan. Ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen. Nu heb ik iets waar ik mij voor inspan en waarbij ik in een korte tijd resultaten zie. Ik ren nu gewoon van brug tot brug, dat had je mij een paar jaar geleden niet moeten vragen.”

Van leven naar rennen op straat 1

Ron: “Het geeft echt een voldaan gevoel als ik terug kom van het rennen. Ik ben niet alleen trots op mijzelf, maar op de hele groep.”

De mannen zijn hier terecht gekomen door het initiatief van Huub Hendrickx. Hij heeft een eigen loopschool en geeft de mensen van Moveoo een kans om mee te rennen met de Venloop. “Via mijn ambulante begeleider van Moveoo hoorde ik dat ze een rengroepje opgestart hadden. Hier heb ik mij meteen voor aangemeld. Eindelijk kon ik weer sporten”, vertelt Tim. De trainingen worden gegeven door Henk ten Have. Iedereen was welkom, maar het is zeker niet vrijblijvend. “Nee, als je twee keer niet kwam opdagen zonder je af te melden, moest je je spullen inleveren en mocht je niet meer meedoen. Het groepje dat nu is overgebleven wil er ook echt voor gaan. Dit zag je met de Berden Voorjaarsloop goed. Hier liepen we vier kilometer en het was fantastisch. Vooral met alle toeschouwers langs de weg; dat geeft echt een boost”, glundert Ron.

De mannen hopen na de Venloop gewoon door te kunnen trainen. “Als het aan ons ligt wel”, lacht Tim. “Het is zo fijn om dit samen te doen. De groep geeft elkaar kracht en we hebben echt een band met elkaar opgebouwd. Het zou zonde zijn als we nu ineens moeten stoppen, omdat er misschien geen potje voor ons over is. Het brengt mij zoveel goeds en dat gun ik iedereen.”

Fotografie © Mikel Buwalda

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Ceciel Hirdes (1993) is journalist. Ze studeerde af aan de Hogeschool Journalistiek in Tilburg, waar ze in haar studententijd ook woonde. Nu is ze terug in Venlo en schrijft het liefst over haar geboortestad en zijn inwoners. Daarnaast werkt ze in de Venlose horeca.

Reageren