…dae kump op mich aaf. Van links naor rechs euver de paad wao ik ren. Eine roeëje reem. Aan de rechterkant zit d’r ein klein hundje aan vas, de linker kant wuuërt door ein mevrouw vasgehalde. Ik ren en zeej loupe, en zoeë kòmme we langzaam maar zeker naor mekaar. Links van de mevrouw is eine greppel, rechs van ’t hundje graas en tösse eur in dae roeëje reem.
En wie dichterbeej ik kòm wie miér ik merk det d’r gèn bewaeging in kump…d’r zal veur mich gèn plaats gemak waere! Mevrouw bliéf links loupe en zeej luuët ’t hundje rechs loupe met dae roeëje reem d’r tösse euver de volle breidte van ’t paad. Ik kiék mevrouw in de ouge en zeej kiék truuk. D’r zit eine bekans gemeine glimlach um eur lippe. ‘Zoel ’t ein heks zién?’ schuut d’r door miéne kop. Heks of neet, ik mòt ein keuze gaon make. Links in de greppel renne is gèn optie. Euver dae roeëje reem haer springe; det kin, maar ik kin mich zelf good en weit det ik dan –zoeë lòmp wie ein kalf– aan dae reem bliéf hange en plat op de snoét zal gaon.
Nog maar ein paar maeter en dan mòt ik. Ik bin verstendig en maak eine kleine umwaeg via rechs door ’t graas. Wat had ik nog anders kinne doon? Wäörd make? Jao det kin maar dao heb ik gaar gènne zin in en dao win ik niks mei. Ik had ouk dwars door dae roeëje reem kinne renne. Dan waas dae oét de hand van die dame (of heks) geschaote en had ik de kilomaeters die ik nog veur de boog had kinne renne met dae roeëje reem aan mién bein en dae kiélf botsend en stuiterend d’r achter aan.
Maar det hundje kin d’r niks aan doon det dae zo’n nut vruike haet. Eigelik had dae reem andersum vas mòtte zitte; dan waas dae kiélf bliéve staon en had ik die alde doeës op sleiptouw gehad. Maar ja, wie lastig is ’t renne met ein alde doeës aan dién bein? Alde doeëze zién maar veur ein dink good…aan de straot zette als d’r ald pepeer opgehaold wuuërt.
Vaerderop kòm ik ein maedje taege det ik bekans iddere kiér taege kòm met renne. Het haet –met alle respek– gèn figuur um te renne maar wal de wil um te bewaege. Dus löp ’t zién kilomaeters iddere waek opniéj. De iérste kiére det ik um taege kwaam keek ’t altiéd verlaege naor de grònd. Nao ein paar waeke keek ’t mich wal ens aan en soms kòs d’r ein knikje van aaf. Maar vandaag leep ’t fiér rechop en met eine lach zachte weej òs goojemorge…
Miéne daag is alwaer good.
