Sluit je ogen en beeld je in…

NEE, WACHT! Ogen nog open?
Wel zo handig om eerst te lezen en dán pas je ogen te sluiten zodat je ook weet wát je je moet inbeelden…

Allora.

Het is zomer. Je zit op de marmeren trappen voor een kolossaal en mysterieus kerkgebouw op het Piazza Maggiore in een Noord-Italiaanse stad. Overal waar je kijkt is het mooi. Architectonische perfectie, honderden jaren terug in de tijd. Op het pleintje voor je speelt een straatbandje zwoele jazztonen die rondcirkelen in de akoestische ruimte. De avondzon gaat al langzaam richting de horizon, maar brandt nog aangenaam op je verkleurde huid.

Je geniet.
Van de muziek, maar ook van de stilte.
Van het alleen zijn, maar ook van de rondflanerende mensenmassa.

Je neemt een slok van je ongeëvenaarde lekkere regionale rode wijn. Je kijkt voldaan over je linkerschouder richting de ondergaande zon die alle tegemoetkomende mensen omtovert tot onbekende silhouetten. Je knijpt je ogen fijn om er toch maar iets van te kunnen maken. Een lekker briesje passeert de revue en biedt afkoeling wanneer één van de silhouetten precies jouw richting op komt. Meneer Silhouet houdt een lomp groot rechthoekig ding vast. Een krijtbord, zo blijkt. Mét een boodschap. Voor jou bedoeld:

Sorridi
(è gratis)

“Lach, het is gratis”, een korte maar o zo krachtige boodschap waarvan de filosofie snel over het marmeren plein wordt verspreid. Locals, bouwvakkers (inclusief kenmerkende decolleté), toeristen, zakenmensen, zwaar bewapende macho-carabinieri. Ze vergeten allemaal even hun sores en glimlachen bij het lezen van de boodschap. Iedereen is even de gelukkigste persoon op de wereld.
Een espressoshot endorfine vult de ziel.
In een wereld van toenemend materialisme zijn de beste dingen het goedkoopst. En dat lijken we meer en meer te vergeten.

Zo, nu je het hebt gelezen, doe je ogen dicht en geniet.

En lach, want hé, het is gratis, en dat doet een Nederlander toch extra goed.

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Richard ‘Ricci’ Janssen (1989) is meertalig taalfanaticus pur sang. Hongaars van bloed, Italiaans van hart en Zuid-Amerikaans qua mentaliteit, is de hyperpolyglot naast talendocent ook nog eens sportjournalist en blogger. Taal is dus zeg maar echt zijn ding. Noem het koppig, noem het zelfverzekerd, El Profesor omarmt beide karaktertrekken met plezier. Hij leeft voor taal, en doet dat zo op zijn eigen manier.

1 reactie

Reageren