Wat bis’se aan ’t doon?

Geld oét de spaarpot aan ’t haole!

En waorum mòs dich geld oét de spaarpot haole?

Nou….

Julia meug van mich gerös geld oét ziéne eige spaarpot pakke, maar det geit wal in good euverleg. Als elders wille we nòw einmaol gaer weite wao det het zién geld aan oét geit gaeve; ’t Is tenslotte pas 12 jaor.

In good euverleg is Julia auk op pianoles gegaon. Weej vònde ’t moéj det ’t dao zelf mei kwaam, de wins oétsprook, en det ’t d’r auk good euver nao had gedach. ’t Waas gèn bevleeging, gelökkig! Want pianoles is zién geld waerd, maar ’t kòs auk wal wat. Zeker umdet’se d’r auk nog eine piano veur mòs aanschaffe.

Iddere dinsdaag geit ’t naor pianoles. In ’t begin ging ik altiéd mei umdet Julia ’t toch wal spannend vònd. Maar nao verlaup van tiéd moch ik van um bes thoés bliéve. De waeg is neet lank en allein truuk laupe vònd ’t auk gèn probleem.

Maar ik vònd ’t wal ein probleem wie Julia eine kiér neet truuk waas op ’t moment det ik um wal truuk verwachtte. ‘Wao bis’se gewaes’, vroog ik um bezörg wie het vuuëls te laat aan de deur stònd nao de pianoles. En toen wis ’t mich te vertelle det ’t beej meneer L. in de winkel waas gewaes.

Meneer L. haet ein winkelke -op de waeg van en naor pianoles- met allemaol twieëdehands greij. Ein walhalla um te schuume veur Julia (ik bin bang det ’t zién fascinatie veur alde kraom van mich haet geërf). En dao waas ’t efkes bliéve hange um te kiéke en te praote.

Ein waek later waas ’t waer wat later thoés, maar ’t waas mich al duudelik det ’t waer op ein gooj wei zoot. En waer ein waek later steit ‘t -waer te laat- veur de deur met ein klein beeldje in de hand. ‘Van meneer L. gekreege!’, zaet ’t met eine groeëte lach op zién snoét. En waer ein waek later kreeg ’t ein schilderiéke, de waek daornao ein vaeske, ein opbergduuëske, ein ditje, ein datje…

Bekans iddere waek kump ’t met iéts naor hoés wat ’t van meneer L. gekreege haet. Zoél de winkel van meneer L. waek nao waek ein biétje laeger waere? Of haet hae genòg aanvoér van niéje alde kraom en is’se bliéj det hae ‘t ònverkaupbare op ein verantwaorde wiés kwiét wuuërt? Wie dan auk, Julia is d’r bliéj mei, en zién kamer begint wie langer wie miér op eine winkelke te liéke.

Wat bis’se aan ’t doon?

Geld oét de spaarpot aan ’t haole!

En waorum mòs dich geld oét de spaarpot haole?

Nou… ik kriég altiéd wal wat leuks van meneer L. en nòw wil ik eigelik wat lekkers veur um haole. Als dankewal.

Det vind ik ein good idee. Dao meug bes wal wat geld veur oét de spaarpot gehaold waere.

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Eric Sweijen (1972) is fotograaf en bedrijfsleider bij Hofleverancier Foto Kino Linders, waar hij ook les geeft in fotografie. In zijn vrije tijd speelt hij dialecttoneel bij Silhouet en zet zich daar behalve als acteur ook in als decorontwerper, vormgever en bestuurslid.

Reageren