Stel, ik zou kunnen zingen. Dat zouden mijn buren en mijn vriend waarschijnlijk ontzettend fijn vinden. Maar daar gaat het nu niet over. Stel, ik zou kunnen zingen. In die volstrekt hypothetische situatie, zou ik dan meedoen aan Idols of aan The Voice?
Bij Idols zien de juryleden wie er voor hen staat. Het is een soort van vleeskeuring. Dat stukje vlees moet ook nog een mooi geluid kunnen maken. In potentie, dan, want zingen is eigenlijk secundair. ‘Het totaalplaatje moet kloppen.’ Een eufemisme voor ‘de kandidaat moet er een beetje lekker uitzien’ (of dat er nog wat van te maken valt).
Bij The Voice gaat het alleen om de stem. De looks doen er niet toe. Pas als de juryleden hun super-coole-mega-rode-bureaustoel (ik wil die ook!) hebben omgedraaid, zien ze of de nachtegaal spuuglelijk is, een rollator heeft of een veel te strakke panterlegging draagt. Maar dat doet er niet toe. Het gaat om je voice. De beste zanger of zangeres wint uiteindelijk.
Als ik dus zou kunnen zingen, dan zou ik meedoen aan The Voice. Omdat ik geselecteerd wil worden op mijn talent.
Dan even naar een meer realistisch scenario. Stel, ik zou bij de gemeente Venlo willen werken. Zou ik dan anoniem of niet-anoniem willen solliciteren? Niet-anoniem solliciteren is solliciteren à la Idols. Eerst kijken naar welk vlees je in de kuip hebt, en dan pas beoordelen of iemand competent is en past bij de functie. Anoniem solliciteren, dát is The Voice.
Bij anoniem solliciteren gaat het dus echt om kwaliteit, de match tussen vacature en cv. Niet om de leeftijd, culturele achtergrond of sekse van de sollicitant. Die worden in de eerste ronde namelijk ‘weggelakt’. Wel zo objectief. En vooral ook beter voor de gemeente, omdat de beste kandidaten –logischerwijs– overblijven. Toch is dat niet waar de gemeente Venlo voor kiest. Ze willen geen anonieme sollicitaties zoals bij The Voice, maar sollicitaties mét foto, kenmerken en afkomst, zoals bij de voorrondes van Idols.
Maar het kan nog gekker. Stel dat ze tegen de Idols-deelnemers zouden zeggen dat er 15 gouden tickets naar de tweede ronde te vergeven zijn. Die gaan naar wat aardige zangers én naar iedereen die een panterlegging draagt, want anders worden ze misschien van discriminatie van mensen met een panterlegging beticht. En dan bepalen ze in de tweede ronde wel of die panterlegging-typetjes toevallig ook kunnen zingen…
Niemand heeft voordeel bij deze positieve discriminatie, vooral mensen met talent niet. Zangtalent met een luipaardlegging heeft minder kans op die tweede ronde. Dat is oneerlijk. Kandidaten met panterleggings die waarachtig goed kunnen zingen worden door anderen louter als een excuus-kandidaat gezien. Ook dat is oneerlijk.
Het klinkt misschien als een bizar scenario (want wie draagt er nu zulke leggings?). Toch is dit zo ongeveer wat de gemeente wil gaan doen. Ze willen sollicitanten met een niet-westerse afkomst door laten gaan naar de tweede ronde, ook als ze niet tot de meest getalenteerde groep behoren.
Waarom voor de Idols methode gaan, en een lapmiddel toepassen dat mensen met talent hoe dan ook benadeelt? En waarom dit willekeurige criterium? Waarom niet gewoon anoniem solliciteren, als dat zelfs bij The Voice kan? Ik heb mijn hersens er over gekraakt, maar heb geen idee waarom de gemeente dit wil. Ik kan maar 1 verklaring bedenken: misschien zijn er op het nieuwe gemeentekantoor geen rode bureaustoelen op wieltjes?
