Met de baodschappetas in de hand laup ik truuk naor hoés. Ik heb de blage net naor schoél gebrach, de boodschappe zién gedaon, ’t normale ritme begint waer. ’t Weer is lekker, neet te werm en gènne raegen. ’t Wuuërt eine fijne daag.

Maar dan wil ik euverstaeke…

Met ein rotgang kump opa op veer raajer de baog um en mòt vol in de ankers…want dao laup ik. En zoeë wie ik ’t geliérd heb geit rechdaorgaond verkiér veur afslaond, dus heb ik veurrang. En ik heb bes um mich haer gekeeke, maar ik kòs neet zeen det hae naor rechs woel want ’t waas waer zòn’ne auto zònder knipperleech. Die zuus’se wal dökker tiggeswaordig.

Kwaod kiék opa mich aan van achter ’t stuur. Ik staon efkes stil, kiék truuk, en laup waer vaerder. Ik heb gaar gènne zin mich d’r drök euver te gaon make, en misschiéns ware de verkiérsregels vlak nao d’n oorlog wal anders en wet dae gooje mins neet baeter.

Mién hakke zién klamp oét ziéne waeg als beej um de zök d’r waer in gaon. Met dezelfde rotgang riédt hae vaerder de einrichtingsstraot in, in de verkiérde richting! Òndertösse had hae wal zién raempke aope gedreijd, en achter mich huuër ik um roope: “de hads gèn veurrang snòtblaag”.

Met mien 45 jaor staek ik ’t compliment ‘snòtblaag’ in de tes. En baeter eine snòtblaag als eine alde greek…

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Eric Sweijen (1972) is fotograaf en bedrijfsleider bij Hofleverancier Foto Kino Linders, waar hij ook les geeft in fotografie. In zijn vrije tijd speelt hij dialecttoneel bij Silhouet en zet zich daar behalve als acteur ook in als decorontwerper, vormgever en bestuurslid.

Reageren