Op dinsdag 5 november jongstleden was het TEDxVenlo event in de Maaspoort. Een grote zaal vol met  jongeren, jongere ouderen, oudere jongeren en ouderen. Twaalf mensen verspreidden twaalf mooie ideeën of call-to-actions.

Eén ervan was Nila Patty. Een Nederlands-Indonesische jonge vrouw die haar levensstijl totaal veranderde. Geschrokken door de alarmerende berichten dat er in 2050 meer plastic in de oceanen zal zweven dan dat er vissen leven, besloot Nila het roer definitief om te gooien en Zero Waste na te streven. Iets concreter: Zero Plastic Waste. Tot zover even Nila.

Afgelopen weekend kookte ik thuis voor een grote groep. Erg gezellig. Maar…

Camembert kaasjes individueel verpakt in plastic. Basilicum in een hardplastic potje in cellofaan gewikkeld. Twee kilogram veenbessen in een plastic zak. Servetjes in een plastic wikkel. Citroenen in een plastic netje. Biologische Griekse yoghurt in een plastic emmertje. Lokale frambozen en zwarte bessen in een transparant plastic bakje.

Mijn god. Wat produceerde ik een afval. Ik dacht na over Nila’s plasticloze leven. Dat is nog niet eens zo eenvoudig!

Als ik schroefjes koop in een willekeurige bouwmarkt, knip ik me een ongeluk op de idioot stevige plastic verpakking. Een mooie bos bloemen. Leuk, maar wel weer in plastic gewikkeld. Een inkjet-cartridge. Hermetisch afgesloten van de buitenwereld, door dik plastic. Bronwater in een zacht plastic flesje en per zes weer verpakt in een plastic wikkel. Brood in een papieren zak. Oké. Maar wel met een doorzichtig plastic ruitje. Een kleine zending via internet komt aan in een veel te grote doos, opgevuld met plastic luchtzakjes. Waarom?

Waarom kan ik niet in alle bouwmarkten losse spijkers kopen? Precies zoveel als ik nodig heb. Waarom geen losse citroenen in een papieren zakje. Waarom nog plastic luchtkussentjes als papiersnippers ook kunnen. Waarom geen heel brood kopen in alleen papier of zelf een linnen boodschappentas meenemen. Het verhaal van Nila!

In Nila’s Indonesië, maar ook in Nederland en andere landen, belandt veel van dat plastic in het milieu. Je hoeft alleen maar langs de Maas te wandelen om te zien hoeveel petflesjes, kunststof sigarettenfilters en diverse plastic verpakkingen rondzwerven langs de waterkant. Via de Maas belandt dat allemaal in de Noordzee en uiteindelijk in die grote plastic soep in de oceaan. Plastic –vooral zacht plastic – bevat weekmakers. En dat lost uiteindelijk op in zout zeewater. Tot microscopische giftige deeltjes.

Ik heb na dit weekend alle plastic verzameld en meteen naar de vuilnisbak gebracht. Hopelijk wordt het gerecycled of wellicht verbrand. Onderweg wilde ik in ieder geval niets verliezen zodat het zwerfplastic zou worden. Hopelijk zal al die achteloos door mensen weggegooide plastic troep worden opgeruimd door Boyan Slats Interceptor. Maar veel beter nog, laat het in hemelsnaam niet in de oceaan belanden!

Nila doet het. Zero Waste. Ze heeft een stappenplan en tips om jezelf plasticvrij te krijgen. Kijk hier maar eens! Ze heeft me geïnspireerd!

Dit wil ik delen!

AUTEUR

Rom van Strijp (1959) is werkzaam als international learning consultant bij Océ. Hij studeerde Electrotechniek aan de TU Delft. Woont sinds 1984 in Venlo. Hij is al 25 jaar vrijwilliger bij het Zomerparkfeest, waarvan negen jaar als voorzitter. In zijn vrije tijd is hij cultureel betrokken in de stad Venlo, speelt hij zaalvoetbal en saxofoon in een bandje.

Reageren