Manfried Dieter Ebben, beter bekend als Beppo…
Een schok. Een gat in ons gevoel. Maar ook een kaartenbak vol herinneringen. Herinneringen die één voor één voorbijkomen in gedachten.
Een vrolijke man komt naar je toe en valt met de deur in huis: “Zoek je nog werk?”
In de Splinter, bij Alla Casa of gewoon op straat. Dat was de gemiddelde eerste ontmoeting met Beppo, het kon je overal overkomen. En voor je het wist stond je pizza’s te bakken op een festival. Gecontroleerde chaos. Beppo had in zijn hoofd altijd een plan of een idee van hoe alles aangepakt zou moeten worden. Niemand behalve Beppo zelf snapte het, maar het werkte altijd.
Na al die jaren werken op festivals, was er in de ogen van Beppo altijd wel iets wat je niet goed deed. “Wat doe jij??!!’’, riep hij dan hard en deed even voor hoe het anders moest. Vervolgens begon hij te lachen, gaf je een schouderklopje en ging weer verder met mopperen. Na afloop van de lange shifts werd er gedronken, gerookt, gefeest en weinig geslapen, om de volgende dag brak te beginnen. Eerst een pizza als ontbijt, natuurlijk.
Beppo…
Beppo zorgde goed voor ons met zijn heerlijke Segafredo koffie. Goede slaapplaatsen ook. De laatste jaren zelfs échte bedden in een grote tent. Beppo sliep zelf in zijn vaste bus op een dun matrasje. Als hij even onvindbaar was, was de kans groot dat hij hier een dutje lag te doen.
Alla Casa werd een ontmoetingsplaats voor ons team en vele andere gezellige mensen. De avonden aan tafel 11, waar we eindeloos naar jouw verhalen konden luisteren, zijn onvergetelijk. Je vertelde over dingen die je helemaal TOEF vond, zoals de Action. Of juist FRESELIJK, zoals het eten in sommige andere restaurants. Aan tafel 11 werd veel gelachen, gedronken en werden restjes gegeten.
De dansavonden B40, voor mensen boven én beneden 40… De boeremoos met braodwors tijdens de vastelaovend… De glühwein met Sintermerte… De kadorollen-placemats… Jouw spelling op de menukaart… Maar vooral jouw aanwezigheid maakte de naam van Alla Casa waar: thuis.
We zien je nog zo in de deuropening staan van Alla Casa. De laatsten van tafel 11 worden altijd even uitgelaten, samen met Chica die ook nog even haar plasje kan doen bij een boom voor de deur. Terwijl wij wegfietsen horen we achter ons: “Haje maedje, doeiii”, gevolgd door de Beppo giechel.
Beppo, dank je wel voor alle avonturen, een verrijking voor het leven. Jij hebt geleefd. Je leeft nog steeds en zal blijven leven in de mooie, geweldige herinneringen die wij koesteren. We missen je nu al.
Rest…
Namens Team Beppo’s Flying Pizza’s: Renée en Puck
Fotografie © Christoph Buckstegen
